رامش و رامین چندین ترانۀ دوصدایی اجرا کرده‌اند. به گمان من
«خدا نگهدار» یکی از زیباترین آن‌ها است.
خدا نگهدار
آهنگ: عطاالله خُرم
شعر: نظام فاطمی
با صدای: رامش و رامین
زن: گل بادوم، گل نار
مرد: طبیب قلب بیمار
زن:
تو که میل سفر داری، برو خدا نگهدار
سر گشت و گذر داری، برو خدا نگهدار
خدا یارت باشه، آمین
نگه‌دارت باشه، آمین
مرد:
می‌خوامت خوب ببینم،
اما سرشکم راه نمی‌ده
زبونم می‌گه «برو»
اما دلم رضا نمی‌ده
بی‌تو در چمن، یاسمن جلوه نداره
دارم انتظار، فصل بهار بیاد دوباره
در بسیاری از ترانه‌های فلکلوریک ایرانی فصل بهار زمان باز گشتن
یار از سفر است و گاه دیدار. پایان آفتاب‌نشینی و وقت کار باهم در دشت. و بهاری که
بی عطر حضور یار، چیزی کم دارد: بهار انتظار، بهانه ای برای شعر و ترانه.
بهار دلکش رسید و دل به جا نباشد
از آن‌که دل‌بر دمی به فکر ما نباشد
. . .
گل سرخ و سپیدم! کی میایی؟
بنفشه برگ بیدم! کی میایی؟
تو گفتی گل درایه من میایم
گل عالم تموم شد! کی میایی؟
(از ترانۀ جان مریم، محمد نوری)
. . .
بیابون لاله‌زاره، لاله‌زاره
دل من ناله داره، ناله داره
بهار اومد، گل اومد، لاله اومد
نیومد دلبرم، دل بی‌قراره
. . .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر