توجه کنید که این آواز در سال ۱۹۲۹ یعنی ۱۳۰۸ هجری شمسی در تهران، روی صفحۀ سنگی ضبط و اخیراً توسط یک شرکت انگلیسی منتشر شده است. اگر بانو «ایرانالدوله» در ایران امروز زندگی میکرد، ما از شنیدن صدایش محروم بودیم. این را میگویند «پیشرفت» به سمت قهقرا . . .
لالۀ
چشم برافروز که از مردم
چند
عاشقان را همه در خانۀ خمّار کنی
هرکه گردیده گرفتار تو دلشاد نشد
تا چه آخر صنما بر من بیمار کنی
دارم امید روم بر سر دار از سر عشق
گر نظر بهر تماشا به سر دار کنی
عاشقان را همه در خانۀ خمّار کنی
هرکه گردیده گرفتار تو دلشاد نشد
تا چه آخر صنما بر من بیمار کنی
دارم امید روم بر سر دار از سر عشق
گر نظر بهر تماشا به سر دار کنی
به به
پاسخحذف